Το τετραώροφο κτίριο ορθώνεται σαν φρούριο σε μια πυκνοδομημένη γειτονιά της Αθήνας. Πίσω από μια μεταλλική πύλη, με συρματόπλεγμα στην κορυφή, σταθμεύουν δεκάδες θωρακισμένα οχήματα. Κάμερες καταγράφουν κάθε κίνηση έξω από τη βαριά ατσάλινη πόρτα της εισόδου, αλλά και μέσα στους διαδρόμους. Στην υποδοχή ακούγεται η φωνή της υπαλλήλου, αλλά δεν φαίνεται το πρόσωπό της. Στο φιμέ τζάμι που μας χωρίζει, καθρεφτίζεται το είδωλό μου. Εδώ και τρεις εβδομάδες, εξαιτίας της τραπεζικής αργίας και του περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων, η ροή των συναλλαγών για μεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές επιχειρήσεις γίνεται από χώρους σαν κι αυτόν, διαμέσου των εταιρειών παροχής υπηρεσιών ασφαλείας και χρηματαποστολών. Αυτές έχουν εξελιχθεί σε νέες τράπεζες.