Οι τρομοκράτες που ενεπλάκησαν στις επιθέσεις του Παρισιού στις 13 Νοεμβρίου ήταν όλοι Ευρωπαίοι πολίτες, και ως τέτοιοι, μπορούσαν ελεύθερα να μετακινηθούν κατά μήκος των εσωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ορισμένοι είχαν εκπαιδευτεί στη Συρία, και ταξίδευσαν από εκεί προς την Ευρώπη και πάλι πίσω, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις ευρωπαϊκές αρχές. Στην Ευρώπη, οι τρομοκράτες επιχειρούν τώρα πιο ελεύθερα παρά οι επιβολείς του νόμου. Για να τους πιάσει, η ΕΕ χρειάζεται καλύτερη συνεργασία των υπηρεσιών πληροφοριών και μια πιο στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, τον βασικό της σύμμαχο στην μάχη εναντίον της τρομοκρατίας.
Αν και η Ευρώπη είχε αντιμετωπίσει τρομοκρατικές απειλές και στο παρελθόν, οι αξιωματούχοι άργησαν να προσαρμοστούν στους νέους τρόπους της τωρινής απειλής. ΟΙ τρομοκρατικές οργανώσεις που ήταν ενεργές στη δεκαετία του 1970 και του 1980, όπως οι βασκική αυτονομιστική ΕΤΑ, ο Ιρλανδικός Ρεπουμπλικανικός Στρατός ή οι Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας, σε μεγάλο βαθμό επιχειρούσαν στο εσωτερικό.
Σήμερα, η βασική απειλή της Ευρώπης προέρχεται από τους λεγόμενους ξένους μαχητές. Οι πολίτες της ΕΕ που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος, σχεδιάζουν τις επιθέσεις σε πολλαπλές χώρες και διασχίζουν τα σύνορα κατά βούληση. Αυτοί οι "νέοι τρομοκράτες” έχουν τεχνολογικές γνώσεις, χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να επικοινωνούν ο ένας με τον άλλο και για να προσελκύουν και νέους.
Η ΕΕ χρειάζεται εργαλεία που να μπορούν να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει μια τέτοια υψηλή κινητικότητα τρομοκρατών. Πρέπει να τους εντοπίζει πιο αποτελεσματικά. Αυτό σημαίνει να κάνει καλύτερη δουλειά εποπτείας των κινήσεων κατά μήκος των εξωτερικών συνόρων της Συνθήκης Σένγκεν για ταξίδια χωρίς διαβατήριο.
Η ΕΕ σύντομα θα υιοθετήσει ένα νόμο που απαιτεί από τις αεροπορικές να καταθέτουν τα αρχεία των επιβατών στις αρχές καθώς εισέρχονται και εξέρχονται από την περιοχή της Σένγκεν. Το ΕΥρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε μπλοκάρει αυτή την οδηγία, γνωστή ως Passenger Name Record (PNR) Directive, για πέντε χρόνια, εν τω μέσω διαλόγου για το απόρρητο και εάν θα πρέπει επίσης να καταγράφει τα στοιχεία για τα ταξίδια εντός της ΕΕ. ΟΙ επιθέσεις στο Παρίσι το άλλαξαν όλο αυτό.
Ήρθε η ώρα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβει σοβαρά υπόψη την ασφάλεια. Για να βοηθήσει στην απεμπλοκή της νομοθετικής διαδικασίας, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου χρειάζονται πρόσβαση σε διαβαθμισμένες πληροφορίες, που παρέχονται από τα κράτη-μέλη, σχετικά με την χρησιμότητα των μέτρων ασφαλείας όπως την PNR.
Η ΕΕ επισης χρειάζεται να αυξήσει τη συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών κατά μήκος των συνόρων. Ως θεσμός, αυτή τη στιγμή δεν εμπλέκεται σε δραστηριότητες μυστικών υπηρεσιών. Μέχρι στιγμής, αυτή είναι η μόνη αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων των κρατών-μελών. Αλλά όπως αποκαλύφθηκε η αποτυχία της Γαλλίας και του Βελγίου να επικοινωνήσουν πριν από τις επιθέσεις του Παρισιού, ακόμη και γειτονικές χώρες με κοινή γλωσσα δεν συνεργάζονται αρκετά.
Τα κράτη-μέλη πρέπει να ενώσουν τις προσπάθειές τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό θα περιλαμβάνει την ενίσχυση των δομών, όπως η Europol, η υπηρεσία αστυνομίας της ΕΕ, η οποία μπορεί να διευκολύνει αυτή τη συνεργασία. Οι κυβερνήσεις χρειάζεται επίσης να δεσμευτούν για περισσότερη συνεργασία σε επίπεδο βάσης δεδομένων της ΕΕ, όπως το σύστημα πληροφοριών Σένγκεν. Αυτό το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τις αρχές για να δούμε εάν άλλες υπηρεσίες έχουν επισημάνει ένα άτομο ως πιθανή απειλή.
Αυτή τη στιγμή, οι εθνικές κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να μοιραστούν πολλές πληροφορίες σε αυτό το σύστημα από τη στιγμή που δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη. Είναι στο χέρι των κυβερνήσεων να πουν η μία στην άλλη πότε πιθανοί τρομοκράτες περνάνε τα σύνορα.
Η ΕΕ επίσης χρειάζεται να μοιραστεί περισσότερες διαβαθμισμενες πληροφορίες με τις ΗΠΑ και το αντίστροφο. Οι διαδικτυακοί κολοσσοί της Αμερικής μπορούν να βοηθήσουν. Σκεφτείτε όλα τα αρχεία που έχουν το Facebook ή η Google. H EE πρέπει να υιοθετήσει μια πιο εποικοδομητική σχέση τόσο με την αμερικανική κυβέρνηση όσο και με τις αμερικανικές κυβερνήσεις.
Οι ΗΠΑ μπορούν να βοηθήσουν με το να διευκολύνουν τις προτιμήσεις της ΕΕ για σαφή πρότυπα προστασίας του απορρήτου. Είναι προς το συμφέρον όλων να καταλήξουν σε μια συμφωνία για την μεταβίβαση εμπορικών δεδομένων. Αυτή η συμφωνία θα πρέπει να είναι μια συνθήκη που παρέχει ενιαία πρότυπα προστασίας δεδομένων, την οποία οι εταιρείες θα πρέπει να τηρήσουν εάν θέλουν να μεταφέρουν δεδομένα πέρα από τον ατλαντικό. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να συμφωνήσουν σε νομικά πρότυπα για την προστασία των Ευρωπαίων και Αμερικανών πολιτών από την αδικαιολόγητη επιτήρηση.
Αυτά τα βήματα πολιτικής θα καθιστούσαν την συνεργασία για την ασφάλεια μεταξύ των δύο πλευρών, περισσότερο αποτελεσματική. Με μια κοινή και σταθερή προσέγγιση στην μεταβίβαση των εμπορικών δεδομένων και την κοινή συνταγματική προστασία για την παρακολούθηση των πολιτών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα ήταν πιο δεκτικά στα αιτήματα ασφάλειας από την αμερικανική κυβέρνηση. Και οι ΗΠΑ (και οι αμερικανικές εταιρείες) θα ανακτούσαν μέρος της εμπιστοσύνης που έχασαν μετά από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden.
Για να πιάσει περισσότερους τρομοκράτες, η ΕΕ πρέπει να είναι σε θέση να διαχωρίζει τους εγκληματίες από τους αθώους Ευρωπαίους. Για να γίνει αυτό, η χρήση των δεδομένων είναι το κλειδί. Η εναλλακτική είναι δύσκολη: κλειστά σύνορα και κυβερνήσεις που κουνούν το δάχτυλο, και σχεδόν σίγουρα, περισσότερα θύματα από την τρομοκρατία.
της Camino Mortera-Martinez
Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στην The Wall Street Journal
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.cer.org.uk/in-the-press/taking-security-seriously-age-global-terror
Αναδημοσίευση από capital.gr