.

Η πειρατεία παραμονεύει σε Ασία και Ινδικό. Ποια τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνουν οι ναυτιλιακές


Το φαινόμενο της πειρατείας παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για τη ναυτιλία. Ποια μέτρα πρέπει να λαμβάνουν οι ναυτιλιακές

Σε «τροχιά δοκιμασίας» φαίνεται πως μπαίνει η Παγκόσμια Ναυτιλία τα τελευταία χρόνια. Από την μία, «τα κύματα» της οικονομικής κρίσης που επηρεάζουν εμπορικά φορτία και από την άλλη, ο σκόπελος των πειρατειών σε διεθνή ύδατα που ανεβάζουν το κόστος μεταφοράς πετρελαίου, καθώς και άλλων εμπορευμάτων.

Μιλήσαμε με την κυρία Αναστασία Καραΐσκου, underwriter του κλάδου Financial Lines της AIG, η οποία σχολίασε σχετικά: Το φαινόμενο της πειρατείας παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για τη ναυτιλία, προκαλώντας μεγάλες οικονομικές απώλειες για τις πλοιοκτήτριες εταιρίες και απειλώντας ανθρώπινες ζωές. Παρόλο που τα προηγούμενα χρόνια οι πειρατές είχαν στόχο κυρίως τα φορτία και τα καύσιμα του πλοίου, από το 2013 και έπειτα έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση στα κρούσματα απαγωγών του πληρώματος, στο αιτούμενο ποσό των λύτρων αλλά και στη διάρκεια της ομηρίας. Για το λόγο αυτό, οι πλοιοκτήτριες εταιρίες ολοένα και περισσότερο στρέφονται στην ασφάλιση για περιστατικά πειρατείας, εξασφαλίζοντας όχι μόνο την κάλυψη των λύτρων που τυχόν θα απαιτηθούν αλλά και τη διαχείριση των περιστατικών αυτών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, απαιτείται η επικοινωνία και οι διαπραγματεύσεις με τους πειρατές αλλά και η ασφαλή παράδοση των λύτρων μέχρι την απελευθέρωση του πλοίου, γεγονός που κάνει απαραίτητη την παρουσία εξειδικευμένων συμβούλων διαχείρισης κρίσεων.

Πιο συγκεκριμένα, τα κρούσματα πειρατείας παρατηρούνται κυρίως εναντίον εμπορικών πλοίων που ταξιδεύουν στις θάλασσες της ΝΑ Ασίας ή του Ινδικού Ωκεανού, με προορισμό την Ευρώπη ή την Αμερική, ενώ δεν είναι λίγα τα περιστατικά κλοπών εμπορευμάτων χιλιάδων δολαρίων από containers ή ακόμα και crude oil από tankers αγκυροβολημένα μέσα σε λιμάνια, με την ανοχή πάντα των διεφθαρμένων τοπικών αρχών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα στενά της Μαλαισίας/Ινδονησίας (Malacca Strait) διακινείται το 1/3 της παγκόσμιας κίνησης εμπορευμάτων σε containers, ενώ στην περιοχή Υεμένης, Σομαλίας, Περσικού Κόλπου διακινείται με τάνκερ το 1/2 της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

«Η τακτική που χρησιμοποιούν οι πειρατές είναι απλή και αποτελεσματική, κυρίως για εμπορικά πλοία με μεγάλη χωρητικότητα που έχουν δυσκολία χειρισμών. Με ειδικά ραντάρ που έχουν τοποθετήσει στην ακτή της Ανατολικής Σομαλίας πάνω σε ειδικά καμουφλαρισμένα οχήματα, εντοπίζουν τον στόχο που τους ενδιαφέρει (φορτίο, σημαία, εταιρεία κ.λπ.) και συντονίζουν τις κινήσεις τους με τελευταίου τύπου ασυρμάτους. Συνήθως, πρόκειται για 3-4 ταχύπλοα με πανίσχυρες μηχανές που προπορεύονται του πλοίου. Διαλέγουν μία περιοχή όπου το πλοίο-στόχος δυσκολεύεται να κάνει μεγάλες αλλαγές στην αρχική πορεία του λόγω όγκου και ανά ζευγάρι, τα ταχύπλοα δένονται μεταξύ τους με συρματόσχοινο. Κρατούν τις μηχανές σβηστές, βυθίζουν το συρματόσχοινο μέσα στην θάλασσα, απομακρύνονται μεταξύ τους και κάνουν ότι ψαρεύουν. Ο μόνος τρόπος αντίδρασης από το πλήρωμα του επιτιθεμένου πλοίου είναι να σημάνουν συναγερμό και να προσπαθήσουν με μάνικες νερού και φωτοβολίδες, να αποτρέψουν το λεγόμενο ρεσάλτο», αναφέρει ο πρώην Αρχικαπετάνιος και υπεύθυνος Ασφαλείας δεξαμενόπλοιων, Νίκος Γαλανός.

«Μερικές φορές, χάρις στην εμπειρία του εκάστοτε καπετάνιου, η επιχείρηση αποτροπής πετυχαίνει, άλλες όμως όχι, γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι απλό να προβάλλεις αντίσταση σε πειρατές που είναι οπλισμένοι με Καλάσνικοφ και ρουκετοβόλα», αναφέρει ο Νίκος Γαλανός.

Τα ελληνικά θύματα της πειρατείας και η πληγή στην παγκόσμια ναυτιλία

Μερικά από τα πιο γνωστά «ελληνικά θύματα» της εμπορικής ναυτιλίας είναι τα εξής:

Το «MV CAP.STEFANOS» μήκους 225 μέτρων και βυθίσματος 20 μέτρων (χωρητικότητας 77.000 τόνων φορτωμένο με κάρβουνο αξίας περίπου 30 εκ. δολάρια), το δεξαμενόπλοιο «Μaran Centaurus» της Μaran Τankers του Γιάννη Αγγελικούση, του οποίου, σύμφωνα με πληροφορίες, τα λύτρα κυμάνθηκαν μεταξύ των 5,5 εκατ. δολαρίων και των 7 εκατ. ευρώ, ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχουν δοθεί ποτέ στην ιστορία. Το ελληνόκτητο φορτηγό «Filitsa» της Οrder Shipping Co. Ltd, το οποίο, σύμφωνα με διεθνείς πηγές, κρατούνταν από Σομαλούς πειρατές και απελευθερώθηκε, αφού προηγουμένως πληρώθηκαν λύτρα ύψους 3 εκατ. δολαρίων και βέβαια πολλά άλλα μικρότερης αξίας φορτίου ίσης ή μικρότερης από 5 εκ. δολάρια. Την ίδια στιγμή, περίπου 5 εκατ. δολάρια λύτρα λέγεται ότι κατέβαλε η Aγγελική Φράγκου στους Σομαλούς πειρατές, που είχαν καταλάβει στα ανοιχτά της Σομαλίας, το φορτηγό πλοίο «Navios Apollon», και το κρατούσαν επί τρεις μήνες. Τα λύτρα παραδόθηκαν από αέρος.

Τα λύτρα που καταβάλλονται μετά από διαπραγματεύσεις από ειδικούς διαπραγματευτές (συνήθως Βρετανοί πρώην Αξιωματικοί των special forces), είναι πάντα μετρητά και μετά την καταβολή υπάρχουν ειδικοί λογιστές που αναλαμβάνουν το «ξέπλυμα» και την επένδυση τους σε υπεράκτιες εταιρείες των πειρατών.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διεθνών ναυτιλιακών παρατηρητών, το σύνολο των λύτρων που φαίνεται να έχει καταβληθεί στους πειρατές της Σομαλίας κατά τη διάρκεια των ετών από το 2009-2011 υπολογίζεται στα 280-300 εκατ. δολάρια. Στο 10%-13% περίπου αυτού του τζίρου προέρχεται από Έλληνες που μεταφράζεται σε 35 εκατ. δολάρια, με τα δεδομένα να έχουν σήμερα αυξηθεί κατά 30-40%.

Ποια τα μέτρα προστασίας που λαμβάνουν οι ναυτιλιακές

Ποια είναι λοιπόν τα μέτρα που λαμβάνουν οι ναυτιλιακές εταιρίες, προκειμένου να αποτρέψουν τα πλοία τους να πέσουν θύματα πειρατείας ή έστω, ένοπλης ληστείας στις «γκρίζες θαλάσσιες οδούς»; Ο κ. Γαλανός μάς ενημερώνει ότι πλέον είναι απαραίτητα τα εξής:

• Ύπαρξη προσωπικού ασφαλείας (συνήθως βατραχάνθρωποι) που θα επιβαίνει σε κάθε πλοίο που θα εκτελεί πλόες μέσα από τις προαναφερθείσες επικίνδυνες περιοχές (MALACCA STRAIT, EAST AFRICA).

• Ελαφρύς οπλισμός επί κάθε πλοίου που την ευθύνη χειρισμού και φυλάξεως θα την έχει ο εκάστοτε επιβαίνων Πλοίαρχος, σύμφωνα με τις οδηγίες της πλοιοκτήτριας εταιρείας.

• Ship to Shore Alert Systems (Συστήματα Εγκαίρου Προειδοποιήσεως μεταξύ Ξηράς-Θαλάσσης)

• Έκδοση ειδικών σχεδίων αντιμετώπισης αναγκών και ασφαλείας από όλες τις εταιρείες για κάθε τύπο πλοίου ξεχωριστά (Tanker, Bulk Carrier, Container).

• Ένταξη παραπάνω περιοχών επικινδυνότητας σε War Risk Insurance Areas, έτσι ώστε τα πλοία και οι πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπορούν να αποζημιώνονται σε περίπτωση εκδήλωσης επίθεσης από τους πειρατές και τα θύματα να θεωρούνται θύματα πολέμου.

Πέραν αυτών των μέτρων οι πλοιοκτήτες αναζητούν καθημερινά κάθε είδους αμυντικό σύστημα ασφαλείας που θα μπορούσε να αποτρέψει τους επίδοξους πειρατές από το να καταλάβουν τα πλοία τους.

Το επικρατέστερο σύστημα είναι εκείνο των Μαγνητικών Ακουστικών Συσκευών μακράς εμβελείας που δημιουργούν ένα υποηχητικό θόρυβο που ακούγεται από δεκάδες μίλια μακριά προκαλώντας έτσι ένα φόβο στους πειρατές. Η λύση που έχει προταθεί από πολλές εταιρείες security για πλοία με χαμηλά έξαλα (τα ορατά μέρη του πλοίου από την ίσαλο και πάνω, δηλαδή από την επιφάνεια της θάλασσας) είναι η εγκατάσταση ενός συρματοπλέγματος περιμετρικά για να εμποδίζεται η απόβαση των πειρατών, ενώ τα συστήματα πυρόσβεσης πρέπει να διαθέτουν συνεχή πίεση κατά το ταξίδι, ώστε με μάνικες το πλήρωμα του πλοίου να είναι σε θέση να απωθήσει τους πειρατές.

Μία άλλη μέθοδος που έχει προτείνει ολλανδική εταιρεία είναι η τοποθέτηση ηλεκτροφόρου σύρματος .9000 Volt πάλι περιμετρικά του κάθε πλοίου.

Την ίδια στιγμή, έχουν ήδη ληφθεί μονομερώς από ορισμένες κυβερνήσεις κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, Ε.Ε και Κίνα αντίστοιχα μέτρα πρόληψης. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια η Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Νορβηγία, η Κίνα, ακόμη και η Ιαπωνία στέλνουν εκεί όπου επιχειρούν τα εμπορικά τους πλοία πολεμικά πλοία να περιπολούν (φρεγάτες, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, πυραυλακάτους) παρέχοντας μακρά προστασία και ασφάλεια στα ζωτικά φορτία/εμπόριο που διακινούνται μέσα από τις επικίνδυνες περιοχές με προορισμό τα λιμάνια των χωρών τους.

«Η πειρατεία και οι σύγχρονοι πειρατές πρέπει να αντιμετωπισθούν σαν απειλή για την παγκόσμια ελευθερία των θαλασσών και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί, πριν το φαινόμενο αυτό εξαπλωθεί και σε άλλες θάλασσες πιο κοντινές σε εμάς από εκείνες της Ινδονησίας, Μαλαισίας και Σομαλίας», καταλήγει ο κ. Γαλανός.

Ετικέτες
[blogger]

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.