Η ιστορία της εγκατάστασης ενός Εθνικού Συστήματος διαχείρισης της θαλάσσιας κυκλοφορίας ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το περίφημο VTMIS εγκαταστάθηκε τελικά στις ακτές της Αττικής και στο Ιόνιο. Και όχι μόνο δεν επεκτάθηκε στο Αιγαίο αλλά αντίθετα από το 2012 και μετά πρακτικά παραμένει ανενεργό λόγω ελλιπούς συντήρησης.
Υποτίθεται ότι το 2015 θα αποδεσμεύονταν δεκάδες εκατομμύρια από την ΕΕ για την αναβάθμιση του συστήματος αλλά δεν ακούσαμε τίποτα επ αυτού. Αντίθετα, η Τουρκία έχει εγκαταστήσει αντίστοιχο σύστημα σε όλα τα παράλια της, ελέγχοντας πλήρως τη θαλάσσια κίνηση των ακτών της. Δηλαδή το Τουρκικό Λιμενικό γνωρίζει από τα πρώτα μέτρα που θα μπει το φουσκωτό στη θάλασσα το τι γίνεται. Φυσικά δεν επεμβαίνει και δεν έχει λόγους να επέμβει.
Σήμερα πλέον είναι πολύ αργά να συζητάμε για την εγκατάσταση από το μηδέν ενός συστήματος διοίκησης και ελέγχου θαλασσών στο Αιγαίο. Χρειάζονται άμεσες λύσεις που να χρησιμοποιούν τα εργαλεία που έχουμε ήδη στα χέρια μας και εμπλοκή όλων. Όπως έχει επισημανθεί και στην ενημέρωση του Υπουργού Άμυνας, πλέον θα εμπλακούν όλοι.
Άρα όλα τα φυλάκια στο Αιγαίο, Στρατού, Ναυτικού, Αεροπορίας, Λιμενικού αλλά και η Αστυνομία και τα πλωτά μέσα Ναυτικού και Λιμενικού οφείλουν να λειτουργήσουν κάτω από ενιαία διοίκηση και έλεγχο. Με μικρό κόστος θα μπορούσαν να ενισχυθούν με αισθητήρες (ραντάρ, κάμερες υπέρυθρων) για να έχουν καλύτερη εικόνα και το βασικότερο θα πρέπει επιτέλους να δημιουργηθεί ένα εθνικό δίκτυο επικοινωνιών μέσω διαδικτύου που να εμπλέκει όλα τα μέσα (IPoA : Internet Protocol over Air) μέσω του οποίου το τελευταίο περιπολικό ή το τελευταίο φυλάκιο θα έχει ζωντανά εικόνα της κατάστασης.
Το σπουδαιότερο επίσης είναι ότι ένα τέτοιο σύστημα που εμπλέκει τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από κονδύλια του ΕΣΠΑ και στην κατασκευή του να εμπλακούν πλήθος Ελληνικών εταιριών. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει 500 εκατομμύρια ευρώ για την αναβάθμιση των αρχαίων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Ρ-3 τα οποία ακόμα και αν σήμερα ήταν διαθέσιμα μικρή συνεισφορά θα είχαν. Αντίθετα η εισαγωγή ενός δικτύου επικοινωνιών μέσω IP στο οποίο θα συντονίζονται όλοι, θα λειτουργούσε ως πολλαπλασιαστής ισχύος τόσο για την ασφάλεια όσο και για την άμυνα της χώρας.