Η επόμενη δεκαετία θα είναι περίοδος "εκτίναξης" στον τομέα της πληροφορικής για το Internet of Things (ΙοΤ), δηλαδή για το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, που αναμένεται να φέρει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα, στη βιομηχανία, στη λειτουργία πόλεων και δικτύων.
Κατά την προηγούμενη δεκαετία, υπήρξε σημαντική πρόοδος στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και έπεται ανάπτυξη στη μηχανική μάθηση (machine learning) από τα υπολογιστικά συστήματα, στο πώς δηλαδή θα κατανοούν και θα μαθαίνουν οι υπολογιστές από τα δεδομένα που τους δίνονται.
Κάπως έτσι περιέγραψε το τι πρέπει να περιμένουμε από το παρόν και το μέλλον της τεχνολογίας λογισμικού ο ομότιμος καθηγητής στην επιστήμη των υπολογιστών του πανεπιστημίου του Τορόντο και του Πανεπιστημίου του Τρέντο, Ιωάννης Π. Μυλόπουλος, ο οποίος σήμερα αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Πληροφορικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ.
"Αυτή τη στιγμή υπάρχει software (λογισμικό) παντού, σε κτίρια, αυτοκίνητα, πόλεις, μηχανήματα. Οι ανάγκες είναι ακόμη μεγαλύτερες και οι απαιτήσεις περισσότερες, γιατί στο μέλλον -όχι μακριά, μιλάμε για την επόμενη δεκαετία- δεν θα λειτουργεί τίποτα χωρίς λογισμικό.
Μιλάμε για έναν κόσμο όπου όλα θα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα λογισμικά εξακολουθούν να είναι ακριβά" δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο καθηγητής και εξήγησε: "αυτή τη στιγμή κοστίζει πολύ περισσότερο το λογισμικό για τη λειτουργία ενός αεροπλάνου ή ενός αυτοκινήτου, από ό,τι τα υλικά για την κατασκευή τους (artifacts)".
Η πρόοδος, λοιπόν, που αναμένεται την επόμενη δεκαετία στα κυβερνο-φυσικά συστήματα (cyber-physic systems-CPS) είναι δρομολογημένη και θα αφορά τη διασύνδεση των αντικειμένων της καθημερινότητάς μας μέσω αισθητήρων (sensors). Οι αισθητήρες συλλέγουν πληροφορίες, τις οποίες επεξεργαζόμαστε για να δίνουμε λύσεις σε προβλήματα ή να ρυθμίζουμε καταστάσεις.
Παράδειγμα, η κυκλοφορία στους δρόμους, τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, η αυτόματη ρύθμιση θέρμανσης ή φωτισμού σε κτίρια και σπίτια, οι προειδοποιήσεις για επικείμενες βλάβες σε συστήματα παραγωγής, η λειτουργία οικιακών συσκευών από απόσταση (έξυπνα σπίτια) και ένα σωρό άλλες εφαρμογές που δημιουργούν απεριόριστες δυνατότητες.
Η τεχνολογία απαιτήσεων λογισμικού, έχει και τα τρωτά της σημεία. "Είναι μια επιστήμη των τελευταίων χρόνων και έτσι δεν έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ, όπως για παράδειγμα αυτή της μηχανικής.
Αυτό που λείπει είναι καλύτεροι τρόποι ανάπτυξης λογισμικού. Για να δημιουργήσεις ένα καινούργιο λογισμικό πρέπει να μιλήσεις με τους "πελάτες", να κατανοήσεις ακριβώς αυτό που θέλουν και να φτιάξεις ένα σύστημα. Αυτό είναι πολύ απαιτητικό" ανέφερε ο κ. Μυλόπουλος.
Το λογισμικό θα παίξει σημαντικό ρόλο και στην τεχνητή νοημοσύνη, όπου όλα πρέπει να οπτικοποιούνται (visual data), έτσι ώστε το λογισμικό να έχει την ικανότητα να καταλαβαίνει τι βλέπει για να μπορεί να μαθαίνει και να αποφασίζει (machine learning). Κατά τον καθηγητή πρόκειται για ακόμη πιο περίπλοκη διαδικασία που όμως θα πρωταγωνιστήσει στις τεχνολογίες του μέλλοντος.